Wederom een staaltje van onbenulligheid: de coffeeshops dagen de burgemeesters voor de verkeerde rechter. Een ieder die kennis heeft van de elementaire rechtsbeginselen weet dat je niet de burgemeester moet dagen, maar de gemeente(raad). Het besluit de coffeeshops te sluiten wordt immers niet genomen door de burgemeester maar door de gemeenteraad met een zogenaamd raadsbesluit. Tevens werd de zaak voorgelegd aan de burgerlijke rechter, terwijl dit een zaak is op het administratieve vlak en voorgelegd had moeten worden aan de sector bestuursrecht.
Het is in principe heel simpel om voor de juiste rechtsgang te kiezen. Zo'n raadsbesluit kan alleen worden genomen krachtens de APV. In de APV kunnen alleen regels worden opgenomen om de openbare orde te handhaven. Het verweer had moeten luiden dat de coffeeshops de openbare orde niet verstoorden en het raadsbesluit dus onverbindend was. Of dit verweer had stand gehouden daar kunnen we nu alleen maar naar raden. Er was dan wel in ieder geval een juiste rechtsgang geweest. Overigens verdient het verweer van de gemeenten/burgemeesters ook geen schoonheidsprijs: in een simpel briefje had hooguit geconcludeerd moeten worden dat
A de burgemeester geen partij/verweerder is in deze rechtszaak;
B het rechtscollege waarbij deze zaak is voorgelegd niet competent is om over deze zaak te oordelen;
C dat eisers mitsdien niet ontvankelijk zijn met hun eis.
Als je het handig speelt door de zaak te traineren (bijv. door uitstel te vragen) kun je er ook zorg voordragen dat de termijn om de zaak voor de bestuursrechter te brengen verloopt. Die kan de eisers dan hooguit tardief verklaren in hun eis en de zaak zonder zitting afdoen.
Terzijde: in een ver verleden, ik dacht 40 of 50 jaar geleden, is de gemeente Bergen op Zoom wel op zijn bek gegaan. De destijds voornamelijk katholieke Raad had krachtens de APV de verkoop van condooms verboden. De rechter was kennelijk van oordeel dat het gebruik van condooms niet in het openbaar plaatsvond en oordeelde dat dit besluit onverbindend was.
Xtreme
Het is in principe heel simpel om voor de juiste rechtsgang te kiezen. Zo'n raadsbesluit kan alleen worden genomen krachtens de APV. In de APV kunnen alleen regels worden opgenomen om de openbare orde te handhaven. Het verweer had moeten luiden dat de coffeeshops de openbare orde niet verstoorden en het raadsbesluit dus onverbindend was. Of dit verweer had stand gehouden daar kunnen we nu alleen maar naar raden. Er was dan wel in ieder geval een juiste rechtsgang geweest. Overigens verdient het verweer van de gemeenten/burgemeesters ook geen schoonheidsprijs: in een simpel briefje had hooguit geconcludeerd moeten worden dat
A de burgemeester geen partij/verweerder is in deze rechtszaak;
B het rechtscollege waarbij deze zaak is voorgelegd niet competent is om over deze zaak te oordelen;
C dat eisers mitsdien niet ontvankelijk zijn met hun eis.
Als je het handig speelt door de zaak te traineren (bijv. door uitstel te vragen) kun je er ook zorg voordragen dat de termijn om de zaak voor de bestuursrechter te brengen verloopt. Die kan de eisers dan hooguit tardief verklaren in hun eis en de zaak zonder zitting afdoen.
Terzijde: in een ver verleden, ik dacht 40 of 50 jaar geleden, is de gemeente Bergen op Zoom wel op zijn bek gegaan. De destijds voornamelijk katholieke Raad had krachtens de APV de verkoop van condooms verboden. De rechter was kennelijk van oordeel dat het gebruik van condooms niet in het openbaar plaatsvond en oordeelde dat dit besluit onverbindend was.
Xtreme