dit heb ik dernet even tegengekomen en vond het wel een intresant reviewtje
De zuurgraad (pH) van de bodem
Een belangrijke eigenschap van de bodem is de zuurgraad (pH). Om dit begrip te kunnen verduidelijken dienen wij terug te grijpen naar de Scheikunde. De zuurgraad is een maat voor de concentratie aan vrije waterstofionen (H+Het bepalen van de pH.
In de praktijk bestaan er twee methoden om de pH-waarden te bepalen. Te weten de pH-water (H20) en de pH-kaliumchlonde (KCl).
De pH-water wordt gemeten door water aan de grond toe te voegen. Met deze pH-water meten we de vrije H+ ionen, maar niet de H+ ionen, die gebonden zijn aan de klei- en humusdeeltjes.
De pH-kaliumchloride wordt gemeten door een oplossing van kaliumchloride aan de grond toe te voegen. Deze pH-kaliumchloride maakt de H++ ionen te binden en vervolgens uit te wisselen. Dit staat in de bodemkunde bekend als de wet van de ionenwisseling.
De verschillende grondsoorten en hun bijbehorende pH.
Naast het waterstofbindendevermogen van de kei- en humusdeeltjes is de pH ook sterk afhankelijk van de grondsoort. Heel lichte gronden zijn al bruikbaar bij een pH van ongeveer 4,6 terwijl zware klei pas goed is vanaf pH 6,5.
In onderstaande tabel leest men af welke pH gunstig is voor welke grondsoort.
Het gaat hier dus steeds om pH (KCI)! Er wordt hier geen rekening gehouden met het feit dat humusarme gronden een pH vragen van 0,4 pH- eenheden hoger dan humusrijke gronden.
Belang voor de plantenvoeding.
Hoe komt het nu eigenlijk, dat planten niet willen groeien als de pH niet geschikt is? Het antwoord heeft alles te maken met de voeding van de plant.
Zoals we al zagen bepaalt de pH voor een groot deel hoe de voedingselementen die in de grond zitten zich zullen gedragen. Bij een bepaalde zuurgraad vormen sommige elementen andere verbindingen, die niet opneembaar zijn voor de plantenwortels.
De elementen zitten dus nog wel in de grond, maar zijn niet meer beschikbaar voor de planten. Dat leidt dan tot gebrekverschijnselen, die het eerst tot uiting komen bij die elementen waar de planten het minst van nodig hebben. Een voorbeeld: bloemkolen geteeld op te zure grond, vanaf pH lager dan 6, hebben vaak last van molybdeengebrek en krijgen dan draaihartigheid: de jongste blaadjes zijn gedraaid en gebobbeld en er vormt zich geen bloem. Hoewel de plant dus slechts zeer weinig molybdeen nodig heeft en er voldoende van dat element in de grond zit, lijdt de plant gebrek.
Een overzicht van de meest voorkomende problemen:
bij te lage pH
gebrek aan fosfor (P), wat de jeugdgroei remt.
gebrek aan magnesium (Mg).
gebrek aan molybdeen (Mo), vooral in potgrond.
overmaat aan mangaan (Mn), aluminium (Al), ijzer (Fe), waardoor vergiftiging van de plant door te grote opname van deze elementen mogelijk is.
meer uitspoeling van kalium (K) en magnesium (Mg).
op kleigrond veroorzaakt het lage calciumgehalte een slechte struktuur.
algemene remming van het bodemleven.
N.B. De gewassen ondervinden minder schade van een te lage pH, naarmate het humusgehalte hoger is.
bij te hoge pH
alle gebreksziekten mogelijk: ijzer (Fe), mangaan (Mn), borium (B), koper (Cu), zink (Zn).
de afbraak van organische stof neemt sterk toe, ook de humus wordt dan in versneld tempo afgebroken; vooral in zandgrond doet dit zich voor.
Verhogen van de zuurgraad
Calcium (Ca)
Het element calcium, is beter bekend als "kalk". In de chemische betekenis van het woord, betekent kalk: calciumcarbonaat (CaCO3), de vorm waarin calcium meestal voorkomt.
Ca in de bodem
Het Ca++23); als positief ion (Ca++) komt het voor in de bodemoplossing en vastgehecht aan klei- en humusdeeltjes.
Ca-overmaat
Ca-bronnen
uit zee: zeeschelpenkalk
gesteenten: o.a. kalkmergel, dolomietenkalk
algenafzettingen: zeewierkalk (Maerl)
Bronvermelding: VELT - Wommelgem (B).
Interpretatie van de zuurgraad (pH) van de bodem.
De optimale pH voor verschillende grondsoorten:
De pH (KCI) is 0,3 - 1,1 eenheden lager dan de pH (H2Het is in de landbouwwetenschap bekend, dat bij een pH 4-5 de opbrengst minder is dan bij een pH 6-7.
Struktuurverbetering:
De kalk is een voedingsbron voor het bodemleven. Een aktief bodemleven zorgt voor een betere lucht- en waterhuishouding. Een betere lucht- en waterhuishouding resulteert in een betere struktuur.
KIei-humuskomplex:
20) en volgens de pH-kaliumchloride (KCl) gemeten dienen te worden om vast te stellen hoeveel kalk men aan een bodem dient te geven.
Zeeschelpenkalk:
Zeeschelpen worden met behulp van een soort zandzuiger in de Noordzee op schelpenbanken gewonnen. Vervolgens gedroogd en tot kleine korrels vermalen. Een dergelijk gekorrelde kalk kan door de boer zelf met de kunstmeststrooier worden uitgereden over het land. Deze zeeschelpenkalk kan uiteraard ook uitgereden worden met behulp van de kalkstrooier.
Zeeschelpenkalk is rijk aan calciumcarbonaat (96,1% CaCO3Zeeschelpenkalk heeft derhalve een zeer langdurige werking en spoelt ook veel moeilijker uit.
LABORATORIUM RAPPORTmineralenanalyse van zeeschelpenkalk
---------- Post added at 23:34 ---------- Previous post was at 23:31 ----------
---------- Post added at 23:36 ---------- Previous post was at 23:34 ----------
weet niet of dat laatste van hulp is maar vind het begin in ieder geval een goede uitleg voor de beginnende kweker (me myself and a few others :p)
De zuurgraad (pH) van de bodem
Een belangrijke eigenschap van de bodem is de zuurgraad (pH). Om dit begrip te kunnen verduidelijken dienen wij terug te grijpen naar de Scheikunde. De zuurgraad is een maat voor de concentratie aan vrije waterstofionen (H+Het bepalen van de pH.
In de praktijk bestaan er twee methoden om de pH-waarden te bepalen. Te weten de pH-water (H20) en de pH-kaliumchlonde (KCl).
De pH-water wordt gemeten door water aan de grond toe te voegen. Met deze pH-water meten we de vrije H+ ionen, maar niet de H+ ionen, die gebonden zijn aan de klei- en humusdeeltjes.
De pH-kaliumchloride wordt gemeten door een oplossing van kaliumchloride aan de grond toe te voegen. Deze pH-kaliumchloride maakt de H++ ionen te binden en vervolgens uit te wisselen. Dit staat in de bodemkunde bekend als de wet van de ionenwisseling.
De verschillende grondsoorten en hun bijbehorende pH.
Naast het waterstofbindendevermogen van de kei- en humusdeeltjes is de pH ook sterk afhankelijk van de grondsoort. Heel lichte gronden zijn al bruikbaar bij een pH van ongeveer 4,6 terwijl zware klei pas goed is vanaf pH 6,5.
In onderstaande tabel leest men af welke pH gunstig is voor welke grondsoort.
| pH(KCl) | ||||
| classificatie | zand | zandleem | leem | klei |
| zeerzuur | <4,0 | <4,5 | <5,0 | <5,5 |
| laag | 4,0 -4,5 | 4,5 - 5,5 | 5,0 - 6,0 | 5,5 - 6,4 |
| tamelijk laag | 4,6 -5,1 | 5,6 - 6,1 | 6,1 - 6,6 | 6,5 - 7,1 |
| streefzone | 5,2 - 5,6 | 6,2 - 6,6 | 6,7 - 7,3 | 7,2 - 7,7 |
| tamelijk hoog | 5,7 - 6,2 | 6,7 - 6,9 | 7,4 - 7,7 | 7,8 - 7,9 |
| hoog | 6,3 - 6,8 | 7,0 - 7,4 | 7,8 - 8,0 | 8,0 - 8,1 |
| zeer hoog | >6,8 | >7,4 | >8,0 | >8,1 |
Belang voor de plantenvoeding.
Hoe komt het nu eigenlijk, dat planten niet willen groeien als de pH niet geschikt is? Het antwoord heeft alles te maken met de voeding van de plant.
Zoals we al zagen bepaalt de pH voor een groot deel hoe de voedingselementen die in de grond zitten zich zullen gedragen. Bij een bepaalde zuurgraad vormen sommige elementen andere verbindingen, die niet opneembaar zijn voor de plantenwortels.
De elementen zitten dus nog wel in de grond, maar zijn niet meer beschikbaar voor de planten. Dat leidt dan tot gebrekverschijnselen, die het eerst tot uiting komen bij die elementen waar de planten het minst van nodig hebben. Een voorbeeld: bloemkolen geteeld op te zure grond, vanaf pH lager dan 6, hebben vaak last van molybdeengebrek en krijgen dan draaihartigheid: de jongste blaadjes zijn gedraaid en gebobbeld en er vormt zich geen bloem. Hoewel de plant dus slechts zeer weinig molybdeen nodig heeft en er voldoende van dat element in de grond zit, lijdt de plant gebrek.
Een overzicht van de meest voorkomende problemen:
bij te lage pH
gebrek aan fosfor (P), wat de jeugdgroei remt.
gebrek aan magnesium (Mg).
gebrek aan molybdeen (Mo), vooral in potgrond.
overmaat aan mangaan (Mn), aluminium (Al), ijzer (Fe), waardoor vergiftiging van de plant door te grote opname van deze elementen mogelijk is.
meer uitspoeling van kalium (K) en magnesium (Mg).
op kleigrond veroorzaakt het lage calciumgehalte een slechte struktuur.
algemene remming van het bodemleven.
N.B. De gewassen ondervinden minder schade van een te lage pH, naarmate het humusgehalte hoger is.
bij te hoge pH
alle gebreksziekten mogelijk: ijzer (Fe), mangaan (Mn), borium (B), koper (Cu), zink (Zn).
de afbraak van organische stof neemt sterk toe, ook de humus wordt dan in versneld tempo afgebroken; vooral in zandgrond doet dit zich voor.
Verhogen van de zuurgraad
Calcium (Ca)
Het element calcium, is beter bekend als "kalk". In de chemische betekenis van het woord, betekent kalk: calciumcarbonaat (CaCO3), de vorm waarin calcium meestal voorkomt.
Ca in de bodem
Het Ca++23); als positief ion (Ca++) komt het voor in de bodemoplossing en vastgehecht aan klei- en humusdeeltjes.
Ca-overmaat
Ca-bronnen
uit zee: zeeschelpenkalk
gesteenten: o.a. kalkmergel, dolomietenkalk
algenafzettingen: zeewierkalk (Maerl)
Bronvermelding: VELT - Wommelgem (B).
Interpretatie van de zuurgraad (pH) van de bodem.
De optimale pH voor verschillende grondsoorten:
| zand | zandleem | leem | klei | |
| Streefgetal | ||||
| pH (H20) | 6,3 | 6,8 | 7,0 | 7,2 |
| pH (KCl) | 5,2 - 6,0 | 5,7 - 6,5 | 5,9 - 6,7 | 6,1 - 6,9 |
Struktuurverbetering:
De kalk is een voedingsbron voor het bodemleven. Een aktief bodemleven zorgt voor een betere lucht- en waterhuishouding. Een betere lucht- en waterhuishouding resulteert in een betere struktuur.
KIei-humuskomplex:
20) en volgens de pH-kaliumchloride (KCl) gemeten dienen te worden om vast te stellen hoeveel kalk men aan een bodem dient te geven.
Zeeschelpenkalk:
Zeeschelpen worden met behulp van een soort zandzuiger in de Noordzee op schelpenbanken gewonnen. Vervolgens gedroogd en tot kleine korrels vermalen. Een dergelijk gekorrelde kalk kan door de boer zelf met de kunstmeststrooier worden uitgereden over het land. Deze zeeschelpenkalk kan uiteraard ook uitgereden worden met behulp van de kalkstrooier.
Zeeschelpenkalk is rijk aan calciumcarbonaat (96,1% CaCO3Zeeschelpenkalk heeft derhalve een zeer langdurige werking en spoelt ook veel moeilijker uit.
LABORATORIUM RAPPORTmineralenanalyse van zeeschelpenkalk
---------- Post added at 23:34 ---------- Previous post was at 23:31 ----------
|
---------- Post added at 23:36 ---------- Previous post was at 23:34 ----------
weet niet of dat laatste van hulp is maar vind het begin in ieder geval een goede uitleg voor de beginnende kweker (me myself and a few others :p)
Comment